آلبوم موسیقی «کنسرتو برای ویلن و ارکستر» اجرایی گوش‌نواز از ساخته‌های کلاسیک یکی از بزرگترین موسیقیدان‌های دنیا «لودویگ وان بتهوون» در «ارکستر فیلارمونیک برلین» به رهبری «هربرت فون کارایان» است. در این آلبوم سه قطعه را به‌نام‌های «oncerto in D major, Op. 61: Allegro ma non troppo»، «Violin Concerto in D major Op. 61: Larghetto» و «Violin Concerto in D major, Op. 61: Rondo, Allegro» می‌شنویم. بتهوون کنسرتو برای ویلن اپوس ۶۱ را در سال ۱۸۰۶ برای بزرگترین نوازنده‌ی ویلن و رهبر ارکستر آن زمان «فرانتس کلمان» نوشت. از آن‌جایی که پس میان نگارش و اجرای این اثر فاصله‌ی زیادی افتاد با این‌حال، پس از اجرای آن با موفقیت بی‌نظیری روبه‌رو شد و توانست عنوان برجسته‌ترین اثر در ادبیات کنسرتو ویلن را ازآن خود کند. بتهوون در کنسرتوی خود از اندیشه‌های موتسارت پیروی کرده است. او با خلق دیالوگ میان ساز تکنواز و ارکستر در چهاروبی قراردادی کار کرده و پاساژهای اندکی نوشته است. نخستین موومان طولانی اثر از ویژگی‌ّای تغزلی برخوردار است و میزان‌های اولیه بدون هیچ‌ساز زهی تنها به تیمبال‌ها و سازهای بادی اختصاص داده شده است. با گذشت سال‌ها از اجرای این کنسرتو هنوز هم کنسرتو ویلن اثر بتهوون به علت ویژگی‌های منحصربه‌فرد خود مهمترین سنگ محک برای نوازندگان ویلن محسوب می‌شود. «انتشارات ایران گام» این آلبوم موسیقی شنیدنی را برای طرفداران سبک کلاسیک منتشر کرده است.